VOORWOORD

Over de Vlaamse polders is in het verleden al zeer veel geschreven. Althans over de kustpolders. Reeds sinds vele jaren boeit het onderzoekers om deze landbouwgemeenschappen te bestuderen en te doorgronden.

De kustpolders kenden zeer wisselende gemoedsstemmingen. In de meeste gevallen te danken aan het humeur van de aangrenzende wateren. Meer dan eens gebeurde het dat landbouwers, die genoten van de rust van hun polder, enkele ogenblikken erna letterlijk baadden in ellende.

Het is dat wispelturig karakter wat kustpolders zo boeiend maakt. Het is echter ook hierdoor dat de binnenpolders als studieobject in de vergetelheid geraken. Toch zijn deze binnenpolders niet minder interessant. Integendeel, het feit dat deze polders minder vaak zijn overstroomd, maakt dat de fysische overblijfselen in vele gevallen nog geen haar gekrenkt zijn en dat de kunstwerken vaak zijn vernieuwd, maar nooit zijn weggenomen.

Bij het voltooien van deze scriptie heb ik van verschillende mensen hulp gekregen. Ik betuig mijn oprechte dank aan Geert Linthout (Ontvanger-griffier Polder van het Land van Waas), Dirk Vancraeynest (Ontvanger-griffier Zwinpolder), Marc De Smet (Ontvanger-griffier Zwarte Sluispolder), wijlen Jozef D’Hondt (voormalig Adjunct-dijkgraaf Polder van het Land van Waas), Eric Huys (Rijksarchief Brugge), Joris Cuppens (fotograaf), Tony De Wilde (lay-out) en Katrien De Cock (corrector).

Verdienen een aparte plaats in deze lijst: Professor Eric Thoen, mijn promotor, die mij op het idee bracht dit onderwerp te behandelen en die bovendien de evolutie van het werk gedurende anderhalf jaar op de voet heeft gevolgd; Professor Eric Vanhautte, mijn copromotor, die vooral de begeleiding in de eerste licentie op zich heeft genomen en, tenslotte: Professor Hugo Thoen, mijn commissaris, omdat hij, net als beide andere professoren, de taak op zich wil nemen dit werk te beoordelen.