Dankbetuiging

Eerst zou ik graag mijn dank betuigen aan al diegenen die mij tot steun zijn geweest gedurende het proces van lezen, denken, zoeken, vinden en schrijven. Zowel de personen die mij heel concreet hielpen met het zoeken van de juiste informatie, toch steeds een moeilijke zaak, als zij die mij vooral mentaal steeds zijn blijven steunen, wat af en toe heel erg nodig scheen.

Hierbij richt ik mijn dank aan promotor prof. Dr. Luc François voor de adviezen  die hij mij is blijven geven. Vooral ben ik hem dankbaar voor de vele vrijheid die hij me liet bij het opstellen van deze scriptie, een vrijheid die niet uitbolde in verwaarlozing, maar steeds binnen de grenzen bleef en stimulerend werkte op mijn af en toe de kop op stekende ontgoochelingen. Zowel als promotor en als mens was prof. François een goede steun in tijden van obstakels.

Yen Peeters uit de communicatiewetenschappen ben ik veel dank verschuldigd voor de vele nuttige tips die hij mij gaf. Vaak stond ik versteld van de bereidwilligheid  waarmee hij telkens weer tijd voor mij vrijmaakte.

Ook de Portugese professor  João Paulo da Costa is een grote hulp geweest tijdens mijn opzoekingwerk in Lissabon. Maar eigenlijk zou ik het hele Portugese volk dankbaar moeten zijn. Is het niet door de ervaringen in hun land en door de confrontatie met hun intense betrokkenheid bij hun eigen geschiedenis, dat ik een nieuw veld van interesses heb betreden en een nieuwe richting in mijn studies heb kunnen nemen, namelijk die van pers en politiek, of liever pers en geschiedenis?

Natuurlijk bedank ik mijn Portugese vrienden, waaronder in de eerste plaats Antonio Jorge Marques en Frederico Duarte, die steeds bereid waren mij hier in België in te lichten over de relatie Timor – Portugal, of om artikels op te sturen, of spreekbeurten, of reportages, …

Daarnaast bedank ik alle personen die mij dagelijks omringen en die steeds een steun vormden als ik die nodig had. Mensen die mij hielpen antwoorden te vinden, of de correcte vragen te stellen, mensen die mij moed gaven wanneer het wat minder goed ging en die mijn blijdschap deelden wanneer het goed ging. Hierbij richt ik mij vooral naar mijn beide ouders en naar mijn lieve vriendin Hélène, bron van onuitputtelijk optimisme.