DANKWOORD

Een eerste woord van dank gaat uit naar de redactie van het jeugdtijdschrift “Joepie” en in het bijzonder naar huidige hoofdredactrice Isabelle Vandenberghe. Van haar heb ik vorig jaar een interview afgenomen waardoor ik kennis kon maken met het reilen en zeilen achter de schermen van het blad. Ook dit academiejaar stond zij altijd paraat voor mij wanneer ik vragen had op de dagen dat ik in Schelle aanwezig was voor het verzamelen van de gegevens. Ook de twee technische medewerkers – wiens naam ik jammer genoeg niet meer ken – ben ik erkentelijk omdat zij zich steeds de moeite getroostten om met mij naar het archief van N.V. Sparta te gaan. Ik dank N.V. Sparta voor het kosteloos gebruik dat ik mocht maken van kopieer-en koffiezetapparaat.

Mijn promotor professor Jan ART ben ik dankbaar voor het luisterende oor en de raad waarmee hij te allen tijde klaar stond. Ik bedank hem tevens voor de grote vrijheid en het oprechte vertrouwen die hij me steeds gegund heeft tijdens mijn ietwat eigenwijze queeste.

Commissarissen professor Gita DENECKERE en doctorandus Christophe VERBRUGGEN bedank ik voor het tussentijdse leeswerk, van voorlopige stukken van de scriptie, dat zij verrichtten, hetzij dit academiejaar, hetzij het vorige.

Marc HOOGHE, Daniël CONINCKX, Donald WEBER, Professor Frida SAEYS, Professor Helmut GAUSS en Professor Ronald COMMERS wens ik hier nogmaals te danken voor de richtingwijzende gesprekken die ik vorig academiejaar met hen had toen ik nog niet precies wist waar mijn thesis naartoe ging.

Verder dank ik vrienden en familie voor de bemoedigende woorden en/of daadwerkelijke kritische bedenkingen omtrent mijn scriptie.

Mijn ouders zijn uiteraard degenen die dit alles materieel mogelijk hebben gemaakt. Maar met andere ouders zou het hoogstwaarschijnlijk niet dezelfde thesis geweest zijn die ik hier afgeef. Mijn moeder en vader zijn immers toch de dichtste en meest constante cognitieve bronnen geweest van mijn persoonlijke formatie. Die was nooit gespaard van kritische bedenkingen omtrent de ons omringende wereld. Ook toen ik als 12-jarige zelf een overtuigd Joepielezer

was (halló bekentenis!), wezen zij mij erop dat er belangrijker dingen in de wereld zijn om je mee bezig te houden. In onze postmoderne tijden hoort men niet langer honend te doen over commerciële media, want “niets is goed en niets is slecht, alles ís zogezegd gewoon”, toch ben ik mijn ouders dankbaar voor het feit dat zij me meestal een alternatief venster op de wereld aanreikten. Ik dank hen ook voor het luisteren naar mijn ideeën (al sinds ik de Nederlandse taal machtig ben, maar in het bijzonder sinds ik aan deze scriptie bezig ben), om mij te stimuleren, vertrouwen te hebben in mijn kunnen en het uiten van kritische bedenkingen. Tevens maakten zij zich verdienstelijk voor het nalezen van mijn eindverhandeling.

Mijn zus Gwendolyn verdient mijn dank omdat zij mijn belangrijkste “meta-vriendje” is sinds het afgelopen anderhalf jaar. Dit impliceert dat ik met haar als met geen ander op een “meta-niveau” leef, dat wil zeggen praten over het zijn en de dingen in plaats van ze effectief te ervaren.

LF heeft tijdens deze vier jaar Gent mijn geest ongelooflijk weten aan te scherpen door mij steeds te wijzen op het feit dat je de dingen ook ondersteboven en van achter naar voren kan bekijken en door mij quasi nimmer gelijk te geven. Dit kan een mens behoorlijk irriteren, maar achteraf besef je dan toch altijd maar weer dat je een stap vooruit komt met iemand die je tegenspreekt.

LM verloor ook nimmer haar eigenheid in discussies met mij wat ik behoorlijk kan appreciëren. Ze had ook een grenzeloos (?) vertrouwen in mijn kunde.

Beiden moeten ook bedankt worden voor de vriendschap die ik bij hen ervoer.

Jan heeft tussendoor stukken van mijn thesis gelezen met als gevolg dat ik met veel vertrouwen in mijn ideeën verder kon werken én dat ik rekening hield met nuances die hij maakte en denkfouten waar hij op wees.

Hanne, Nele, Pamela, Wendelien, Evelien, Ruth, Kim en vele anderen dank ik voor de interesse, bemoedigende woorden en vriendschap die ze me aanreikten tijdens de fabricage van mijn scriptie.

Mijn grootouders ben ik dankbaar voor het medelijden dat zij opbrachten voor een student (zowel moreel als materieel!) en voor de interesse die zij betuigden.

De rest van mijn familie dank ik tevens voor betuigde steun.

Tenslotte is er nog Hassan die mij tijdens deze laatste maand door dik en dun heeft gesteund, hopelijk gaat hij dat nog lang doen.

Brigit, te Gent, 28 juli 2002.

Brigit Van Cauwelaert