Bijlagen

I. Gedichten van Kipling (http://www.poetryloverspage.com/poets/kipling/kipling_ind.html)

1. “Recessional” (1897)

God of our fathers, known of old--
        Lord of our far-flung battle line
Beneath whose awful hand we hold
   Dominion over palm and pine--
Lord God of Hosts, be with us yet,
Lest we forget - lest we forget!

The tumult and the shouting dies;
        The captains and the kings depart:
Still stands Thine ancient sacrifice,
   An humble and a contrite heart.
Lord God of Hosts, be with us yet,
Lest we forget - lest we forget!

Far-called, our navies melt away;
          On dune and headland sinks the fire:
Lo, all our pomp of yesterday
   Is one with Nineveh and Tyre!
Judge of the Nations, spare us yet,
Lest we forget - lest we forget!

If, drunk with sight of power, we loose
  Wild tongues that have not Thee in awe--
Such boasting as the Gentiles use
   Or lesser breeds without the law--
Lord God of Hosts, be with us yet,
Lest we forget - lest we forget!

For heathen heart that puts her trust
        In reeking tube and iron shard--
All valiant dust that builds on dust,
   And guarding, calls not Thee to guard--
For frantic boast and foolish word,
Thy mercy on Thy people, Lord!

2. “The White Man’s Burden” (1899)

Take up the White Man's burden--

Send forth the best ye breed--

Go, bind your sons to exile

To serve your captives' need;

To wait, in heavy harness,

On fluttered folk and wild--

Your new-caught sullen peoples,

Half devil and half child.

Take up the White Man's burden--

In patience to abide,

To veil the threat of terror

And check the show of pride;

By open speech and simple,

An hundred times made plain,

To seek another's profit

And work another's gain.

Take up the White Man's burden--

The savage wars of peace--

Fill full the mouth of Famine,

And bid the sickness cease;

And when your goal is nearest

(The end for others sought)

Watch sloth and heathen folly

Bring all your hope to nought.

Take up the White Man's burden--

No iron rule of kings,

But toil of serf and sweeper--

The tale of common things.

The ports ye shall not enter,

The roads ye shall not tread,

Go, make them with your living

And mark them with your dead.

Take up the White Man's burden,

And reap his old reward--

The blame of those ye better

The hate of those ye guard--

The cry of hosts ye humour

(Ah, slowly!) toward the light:--

"Why brought ye us from bondage,

Our loved Egyptian night?"

Take up the White Man's burden--

Ye dare not stoop to less--

Nor call too loud on Freedom

To cloak your weariness.

By all ye will or whisper,

By all ye leave or do,

The silent sullen peoples

Shall weigh your God and you.

Take up the White Man's burden!

Have done with childish days--

The lightly-proffered laurel,

The easy ungrudged praise:

Comes now, to search your manhood

Through all the thankless years,

Cold, edged with dear-bought wisdom,

The judgment of your peers.

II. Inventaris van de ingelaste tekstjes in The Jungle Books

1. Korte teksten aan het begin van de verhalen

The Jungle Book

• “Mowgli’s Brothers” (over de nachtelijke jacht)

Now Chil the Kite brings home the night

                               That Mang the Bat sets free –

                The herds are shut in byre and hut,

                               For loosed till dawn are we.

                This is the hour of pride and power,

                               Talon and tush and claw.

                Oh, hear the call! – Good hunting all

                               That keep the Jungle Law! (Kipling, 1986: 17)

• “Kaa’s Hunting” (grondregel van Baloo)

His spots are the joy of the Leopard: his horns are the Buffalo's pride.
Be clean, for the strength of the hunter is known by the gloss of his hide.
If ye find that the Bullock can toss you, or the heavy-browed Sambhur can gore;
Ye need not stop work to inform us: we knew it ten seasons before.
Oppress not the cubs of the stranger, but hail them as Sister and Brother,
For though they are little and fubsy, it may be the Bear is their mother.
"There is none like to me!" says the Cub in the pride of his earliest kill;
But the jungle is large and the Cub he is small. Let him think and be still.
                                                                                   Maxims of Baloo (Kipling, 1986: 32)

• “Tiger! Tiger!” (interview met Shere Khan voordat hij gaat sterven in zijn hol)

What of the hunting, hunter bold?

Brother, the watch was long and cold.

What of the quarry ye went to kill?

Brother, he crops in the jungle still.

Where is the power that made your pride?

Brother, it ebbs from my flank and side.

Where is the haste that ye hurry by?

Brother, I go to my lair – to die! (Kipling, 1986: 50)

• “The White Seal” (slaapliedje voor zeehonden)

Oh! hush thee, my baby, the night is behind us,

               And black are the waters that sparkled so green.

The moon, o'er the combers, looks downward to find us

At rest in the hollows that rustle between.

Where billow meets billow, then soft be thy pillow,

Ah, weary wee flipperling, curl at thy ease!

The storm shall not wake thee, nor shark overtake thee,

Asleep in the arms of the slow-swinging seas!

                                                     Seal Lullaby (Kipling, 1986: 65)

• “Rikki-Tikki-Tavi” (beschrijving van Rikki-Tikki Tavi en Nag’s gevecht)

At the hole where he went in

Red-Eye called to Wrinkle-Skin.

Hear what little Red-Eye saith:

"Nag, come up and dance with death!"
Eye to eye and head to head,

(Keep the measure, Nag.)

This shall end when one is dead;

(At thy pleasure, Nag.)

Turn for turn and twist for twist—

(Run and hide thee, Nag.)

Hah! The hooded Death has missed!

(Woe betide thee, Nag!) (Kipling 1986:80)

• “Toomai of the Elephants” (de olifant uit zijn verdriet als gevangen dier en is er van overtuigd dat hij ooit weer vrij zal zijn)

I will remember what I was, I am sick of rope and chain.

I will remember my old strength and all my forest affairs.
I will not sell my back to man for a bundle of sugar-cane,

I will go out to my own kind, and the wood-folk in their lairs.
I will go out until the day, until the morning break,

Out to the wind's untainted kiss, the water's clean caress:
I will forget my ankle-ring and snap my picket stake.

I will revisit my lost loves, and playmates masterless! (Kipling, 1986:93)

• “Her Majesty’s Servants” (rijmpje over onoverbrugbare verschillen)

You can work it out by Fractions or by simple Rule of Three,

But the way of Tweedle-dum is not the way of Tweedle-dee.

You can twist it, you can turn it, you can plait it till you drop,

But the way of Pilly Winky's not the way of Winkie Pop! (Kipling, 1986:108)

The Second Jungle Book

• “How Fear Came” (de droogte veroorzaakt de wapenstilstand en de regen heft die op)

The stream is shrunk--the pool is dry,

And we be comrades, thou and I;

With fevered jowl and dusty flank

Each jostling each along the bank;

And by one drouthy fear made still,

Forgoing thought of quest or kill.

Now 'neath his dam the fawn may see,

The lean Pack-wolf as cowed as he,

And the tall buck, unflinching, note

The fangs that tore his father's throat.

The pools are shrunk--the streams are dry,

And we be playmates, thou and I,

Till yonder cloud--Good Hunting!--loose

The rain that breaks our Water Truce. (Kipling, 1986:125)

• “The Miracle of Purun Bhagat” (vooruitblik: Purun heeft de mensen gered en sterft zelf)

The night we felt the earth would move

  We stole and plucked him by the hand,

Because we loved him with the love

  That knows but cannot understand.

And when the roaring hillside broke,

  And all our world fell down in rain,

We saved him, we the Little Folk;

  But lo! he does not come again!

Mourn now, we saved him for the sake

  Of such poor love as wild ones may.

Mourn ye! Our brother will not wake,

  And his own kind drive us away!

                        Dirge of the Langurs. (Kipling, 1986:139)

• “Letting in the Jungle” (vooruitblik: de dieren vernietigen het mensendorp)

Veil them, cover them, wall them round--

Blossom, and creeper, and weed--

Let us forget the sight and the sound,

The smell and the touch of the breed!

Fat black ash by the altar-stone,

         Here is the white-foot rain,

And the does bring forth in the fields unsown,

         And none shall affright them again;

And the blind walls crumble, unknown, o'erthrown

         And none shall inhabit again! (Kipling, 1986:151)

• “The Undertakers” (wet van de jungle)

When ye say to Tabaqui, "My Brother!" when ye call the Hyena to meat,

Ye may cry the Full Truce with Jacala--the Belly that runs on four feet.

                                                                                    Jungle Law (Kipling, 1986:172)

• “The King’s Ankus” (gezegde uit de jungle)

These are the Four that are never content, that have never

    been filled since the Dews began--

Jacala's mouth, and the glut of the Kite, and the hands of the

    Ape, and the Eyes of Man.

                                      Jungle Saying. (Kipling, 1986:189)

• “Quiquern” (sfeerscheppend: beschrijving van de verschillende Eskimovolkeren)

The People of the Eastern Ice, they are melting like the snow--

They beg for coffee and sugar; they go where the white men go.

The People of the Western Ice, they learn to steal and fight;

"They sell their furs to the trading-post: they sell their soul  to the white.

The People of the Southern Ice, they trade with the whaler's crew;

Their women have many ribbons, but their tents are torn and few.

But the People of the Elder Ice, beyond the white man's ken--

Their spears are made of the narwhal-horn, and they are the  last of the Men!

                                                                                            Translation (Kipling, 1986:203)

• “Red Dog” (strijdlied)

For our white and our excellent nights---for the nights of swift running.

    Fair ranging, far seeing, good hunting, sure cunning!

For the smells of the dawning, untainted, ere dew has departed!

For the rush through the mist, and the quarry blind-started!

For the cry of our mates when the sambhur has wheeled and is standing at

bay,

          For the risk and the riot of night!

          For the sleep at the lair-mouth by day,

          It is met, and we go to the fight.

                            Bay! O Bay! (Kipling, 1986:220)

• “The Spring Running” (afscheidslied voor Mowgli, die terugkeert naar zijn eigen volk)

Man goes to Man! Cry the challenge through the Jungle!

  He that was our Brother goes away.

Hear, now, and judge, O ye People of the Jungle,--

  Answer, who shall turn him--who shall stay?

Man goes to Man! He is weeping in the Jungle:

  He that was our Brother sorrows sore!

Man goes to Man! (Oh, we loved him in the Jungle!)

  To the Man-Trail where we may not follow more. (Kipling, 1986:238)

2. Liederen aan het einde van elk kortverhaal, die fungeren als illustratie, uitbreiding en/of nabeschouwing

The Jungle Book

• “Mowgli’s Brothers”

“Hunting-Song of the Seeonee Pack”

As the dawn was breaking the Sambhur belled

Once, twice and again!

And a doe leaped up, and a doe leaped up

From the pond in the wood where the wild deer sup.

This I, scouting alone, beheld,

Once, twice and again!
As the dawn was breaking the Sambhur belled

Once, twice and again!

And a wolf stole back, and a wolf stole back

To carry the word to the waiting pack,
And we sought and we found and we bayed on his track

Once, twice and again!
As the dawn was breaking the Wolf Pack yelled

Once, twice and again!

Feet in the jungle that leave no mark!
Eyes that can see in the dark--the dark!

Tongue--give tongue to it! Hark! O hark!

Once, twice and again! (Kipling, 1986:31)

• “Kaa’s Hunting”

“Road-Song of the Bandar-Log”

Here we go in a flung festoon,

Half-way up to the jealous moon!

Don't you envy our pranceful bands?

Don't you wish you had extra hands?

Wouldn't you like if your tails were--so—

Curved in the shape of a Cupid's bow?

Now you're angry, but--never mind,

Brother, thy tail hangs down behind!
Here we sit in a branchy row,

Thinking of beautiful things we know;

Dreaming of deeds that we mean to do,

All complete, in a minute or two—

Something noble and wise and good,

Done by merely wishing we could.

We've forgotten, but--never mind,

Brother, thy tail hangs down behind!
All the talk we ever have heard

Uttered by bat or beast or bird—

Hide or fin or scale or feather—

Jabber it quickly and all together!

Excellent! Wonderful! Once again!
Now we are talking just like men!

Let's pretend we are ... never mind,

Brother, thy tail hangs down behind!

This is the way of the Monkey-kind.
Then join our leaping lines that scumfish through the pines,

That rocket by where, light and high, the wild grape swings.

By the rubbish in our wake, and the noble noise we make,

Be sure, be sure, we're going to do some splendid things! (Kipling, 1986:49)

• “Tiger! Tiger!”

“Mowgli's Song, that he sang at the Council Rock when he danced on Shere Khan’s hide”
The Song of Mowgli--I, Mowgli, am singing. Let the jungle listen to the

things I have done.
Shere Khan said he would kill--would kill! At the gates in the twilight he

ould kill Mowgli, the Frog!
He ate and he drank. Drink deep, Shere Khan, for when wilt thou drink

again? Sleep and dream of the kill.

I am alone on the grazing-grounds. Gray Brother, come to me! Come to me,

Lone Wolf, for there is big game afoot!
Bring up the great bull buffaloes, the blue-skinned herd bulls with the angry

eyes. Drive them to and fro as I order.
Sleepest thou still, Shere Khan? Wake, oh, wake! Here come I,and the

bulls are behind.
Rama, the King of the Buffaloes, stamped with his foot. Waters of the

Waingunga, whither went Shere Khan?
He is not Ikki to dig holes, nor Mao, the Peacock, that he should fly. He is

not Mang the Bat, to hang in the branches. Little bamboos that

creak together, tell me where he ran?
Ow! He is there. Ahoo! He is there. Under the feet of Rama lies the Lame

One! Up, Shere Khan!Up and kill! Here is meat; break the necks

of the bulls!
Hsh! He is asleep. We will not wake him, for his strength is very great. The

kites have come down to see it. The black ants have come up to know

it. There is a great assembly in his honor.
Alala! I have no cloth to wrap me. The kites will see that I am

naked. I am ashamed to meet all these people.
Lend me thy coat, Shere Khan. Lend me thy gay striped coat that I may go

to the Council Rock.
By the Bull that bought me I made a promise--a little promise. Only

thy coat is lacking before I keep my word.
With the knife, with the knife that men use, with the knife of thehunter,

I will stoop down for my gift.
Waters of the Waingunga, Shere Khan gives me his coat

for the love that he bears me. Pull, Gray Brother! Pull, Akela! Heavy is the hide of Shere Khan.

The Man Pack are angry. They throw stones and talk child's talk. My

mouth is bleeding. Let me run away.
Through the night, through the hot night, run swiftly with me, my brothers.

We will leave the lights of the village and go to the low moon.
Waters of the Waingunga, the Man-Pack have cast me out. I did them no

harm, but they were afraid of me. Why?
Wolf Pack, ye have cast me out too. The jungle is shut to me andthe village

gates are shut. Why?
As Mang flies between the beasts and birds, so fly I between the village

and the jungle. Why?

I dance on the hide of Shere Khan, but my heart is very heavy. My mouth is

ut and wounded with the stones from the village, but my heart is very light, because I have come back to the jungle. Why?

These two things fight together in me as the snakes fight in the spring.

The water comes out of my eyes; yet I laugh while it falls. Why?
I am two Mowglis, but the hide of Shere Khan is under my feet.
All the jungle knows that I have killed Shere Khan. Look – look well, O

Wolves!
Ahae! My heart is heavy with the things that I do not understand.       (Kipling, 1986:63-64)

• “The White Seal”

“Lukannon”

[This is the great deep-sea song that all the St. Paul seals sing when they are heading back to their beaches in the summer. It is a sort of very sad seal National Anthem.]
I met my mates in the morning (and, oh, but I am old!)

Where roaring on the ledges the summer ground-swell rolled;

I heard them lift the chorus that drowned the breakers' song—

The Beaches of Lukannon--two million voices strong.

The song of pleasant stations beside the salt lagoons,

The song of blowing squadrons that shuffled down the dunes,

The song of midnight dances that churned the sea to flame—

The Beaches of Lukannon--before the sealers came!

I met my mates in the morning (I'll never meet them more!);

They came and went in legions that darkened all the shore.

And o'er the foam-flecked offing as far as voice could reach

We hailed the landing-parties and we sang them up the beach.

The Beaches of Lukannon--the winter wheat so tall—

The dripping, crinkled lichens, and the sea-fog drenching all!

The platforms of our playground, all shining smooth and worn!

The Beaches of Lukannon--the home where we were born!

I met my mates in the morning, a broken, scattered band.

Men shoot us in the water and club us on the land;

Men drive us to the Salt House like silly sheep and tame,

And still we sing Lukannon--before the sealers came.

Wheel down, wheel down to southward; oh, Gooverooska, go!

And tell the Deep-Sea Viceroys the story of our woe;

Ere, empty as the shark's egg the tempest flings ashore,

he Beaches of Lukannon shall know their sons no more! (Kipling, 1986:79)

• “Rikki-Tikki-Tavi”

“Darzee’s Chaunt, Sung in honour of Rikki-Tikki-Tavi”

Singer and tailor am I—

Doubled the joys that I know—

Proud of my lilt to the sky,

Proud of the house that I sew—

Over and under, so weave I my music--so weave I the house that I sew.

Sing to your fledglings again,

Mother, oh lift up your head!

Evil that plagued us is slain,

Death in the garden lies dead.

Terror that hid in the roses is impotent--flung on the dung-hill and dead!

Who has delivered us, who?

Tell me his nest and his name.

Rikki, the valiant, the true, Tikki, with eyeballs of flame,

Rikk-tikki-tikki, the ivory-fanged, the hunter with eyeballs of flame!

Give him the Thanks of the Birds,

Bowing with tail feathers spread!

Praise him with nightingale words—

Nay, I will praise him instead.

Hear! I will sing you the praise of the bottle-tailed Rikki, with eyeballs of red!
(Here Rikki-tikki interrupted, and the rest of the song is lost.) (Kipling, 1986:92)

• “Toomai of the Elephants”

“Shiv and the Grasshopper, The song that Toomai's mother sang to the baby”
Shiv, who poured the harvest and made the winds to blow,

Sitting at the doorways of a day of long ago,

Gave to each his portion, food and toil and fate,

From the King upon the guddee to the Beggar at the gate.

All things made he--Shiva the Preserver.

Mahadeo! Mahadeo! He made all,--

Thorn for the camel, fodder for the kine,

And mother's heart for sleepy head, O little son of mine!

Wheat he gave to rich folk, millet to the poor,

Broken scraps for holy men that beg from door to door;

Battle to the tiger, carrion to the kite,

And rags and bones to wicked wolves without the wall at night.

Naught he found too lofty, none he saw too low—

Parbati beside him watched them come and go;

Thought to cheat her husband, turning Shiv to jest—

Stole the little grasshopper and hid it in her breast.

So she tricked him, Shiva the Preserver.

Mahadeo! Mahadeo! Turn and see.

Tall are the camels, heavy are the kine,

But this was Least of Little Things, O little son of mine!

When the dole was ended, laughingly she said,

Master, of a million mouths, is not one unfed?"

Laughing, Shiv made answer, "All have had their part,

Even he, the little one, hidden 'neath thy heart."

From her breast she plucked it, Parbati the thief,

Saw the Least of Little Things gnawed a new-grown leaf!

Saw and feared and wondered, making prayer to Shiv,
Who hath surely given meat to all that live.

All things made he--Shiva the Preserver.

Mahadeo! Mahadeo! He made all,--

Thorn for the camel, fodder for the kine,

And mother's heart for sleepy head, O little son of mine! (Kipling, 1986:107)

• “Her Majesty’s Servants”

“Parade Song of the Camp Animals”

ELEPHANTS OF THE GUN TEAMS
We lent to Alexander the strength of Hercules,

The wisdom of our foreheads, the cunning of our knees;

We bowed our necks to service: they ne'er were loosed again,--

Make way there--way for the ten-foot teams

Of the Forty-Pounder train!

GUN BULLOCKS
Those heroes in their harnesses avoid a cannon-ball,

And what they know of powder upsets them one and all;

Then we come into action and tug the guns again—

Make way there--way for the twenty yoke

Of the Forty-Pounder train!

CAVALRY HORSES
By the brand on my shoulder, the finest of tunes

Is played by the Lancers, Hussars, and Dragoons,

And it's sweeter than "Stables" or "Water" to me—

The Cavalry Canter of "Bonnie Dundee"!

Then feed us and break us and handle and groom,

And give us good riders and plenty of room,

And launch us in column of squadron and see

The way of the war-horse to "Bonnie Dundee"!


SCREW-GUN MULES
As me and my companions were scrambling up a hill,

The path was lost in rolling stones, but we went forward still;

For we can wriggle and climb, my lads, and turn up everywhere,

Oh, it's our delight on a mountain height, with a leg or two to spare!

Good luck to every sergeant, then, that lets us pick our road;

Bad luck to all the driver-men that cannot pack a load:

For we can wriggle and climb, my lads, and turn up everywhere,

Oh, it's our delight on a mountain height, with a leg or two to spare!

COMMISSARIAT CAMELS
We haven't a camelty tune of our own

To help us trollop along,
But every neck is a hair trombone

(Rtt-ta-ta-ta! is a hair trombone!)

And this our marching-song:
Can't! Don't! Shan't!

Won't! Pass it along the line!
Somebody's pack has slid from his back,

Wish it were only mine!
Somebody's load has tipped off in the road—

Cheer for a halt and a row!
Urrr! Yarrh! Grr! Arrh!
Somebody's catching it now!


ALL THE BEASTS TOGETHER
Children of the Camp are we,
Serving each in his degree;
Children of the yoke and goad,

Pack and harness, pad and load.

See our line across the plain,

Like a heel-rope bent again,
Reaching, writhing, rolling far,

Sweeping all away to war!
While the men that walk beside,

Dusty, silent, heavy-eyed,
Cannot tell why we or they
March and suffer day by day.

Children of the Camp are we,

Serving each in his degree;

Children of the yoke and goad,

Pack and harness, pad and load! (Kipling, 1986:120-121)

The Second Jungle Book

• “How Fear Came”

“The Law of the Jungle”

Just to give you an idea of the immense variety of the Jungle

Law, I have translated into verse (Baloo always recited them in

a sort of sing-song) a few of the laws that apply to the wolves.

There are, of course, hundreds and hundreds more, but these will

do for specimens of the simpler rulings.

Now this is the Law of the Jungle--as old and as true as

   the sky;

And the Wolf that shall keep it may prosper, but the Wolf

   that shall break it must die.

As the creeper that girdles the tree-trunk the Law runneth

   forward and back--

For the strength of the Pack is the Wolf, and the strength

   of the Wolf is the Pack.

Wash daily from nose-tip to tail-tip; drink deeply, but  never too deep;

And remember the night is for hunting, and forget not  the day is for sleep.

The jackal may follow the Tiger, but, Cub, when thy whiskers are grown,

Remember the Wolf is a hunter--go forth and get food  of thine own.

Keep peace with the Lords of the Jungle--the Tiger, the Panther, the Bear;

And trouble not Hathi the Silent, and mock not the Boar in his lair.

When Pack meets with Pack in the Jungle, and neither will go from the trail,

Lie down till the leaders have spoken--it may be fair words shall prevail.

When ye fight with a Wolf of the Pack, ye must fight him alone and afar,

Lest others take part in the quarrel, and the Pack be diminished by war.

The Lair of the Wolf is his refuge, and where he has made him his home,

Not even the Head Wolf may enter, not even the Council may come.

The Lair of the Wolf is his refuge, but where he has digged it too plain,

The Council shall send him a message, and so he shall change it again.

If ye kill before midnight, be silent, and wake not the woods with your bay,

Lest ye frighten the deer from the crops, and the brothers go empty away.

Ye may kill for yourselves, and your mates, and your cubs as they need, and ye can;

But kill not for pleasure of killing, and seven times never kill Man..

If ye plunder his Kill from a weaker, devour not all in thy pride;

Pack-Right is the right of the meanest; so leave him the head and the hide.

The Kill of the Pack is the meat of the Pack. Ye must eat where it lies;

And no one may carry away of that meat to his lair, or he dies.

The Kill of the Wolf is the meat of the Wolf. He maydo what he will,

But, till he has given permission, the Pack may not eat of that Kill.

Cub-Right is the right of the Yearling. From all of his Pack he may claim

Full-gorge when the killer has eaten; and none may refuse him the same.

Lair-Right is the right of the Mother. From all of her year she may claim

One haunch of each kill for her litter, and none may deny her the same.

Cave-Right is the right of the Father--to hunt by himself for his own.

He is freed of all calls to the Pack; he is judged by the Council alone.

Because of his age and his cunning, because of his gripe and his paw,

In all that the Law leaveth open, the word of the Head Wolf is Law.

Now these are the Laws of the Jungle, and many and mighty are they;

But the head and the hoof of the Law and the haunch and the hump is--Obey! (Kipling, 1986:137-138)

·         “The Miracle of Purun Bhagat”

“A Song of Kabir”

                    Oh, light was the world that he weighed in his hands!

                    Oh, heavy the tale of his fiefs and his lands!

                    He has gone from the guddee and put on the shroud,

                    And departed in guise of bairagi avowed!

                    Now the white road to Delhi is mat for his feet,

                    The sal and the kikar must guard him from heat;

                    His home is the camp, and the waste, and the crowd--

                    He is seeking the Way as bairagi avowed!

                    He has looked upon Man, and his eyeballs are clear

                    (There was One; there is One, and but One, saith Kabir);

                    The Red Mist of Doing has thinned to a cloud--

                    He has taken the Path for bairagi avowed!

                    To learn and discern of his brother the clod,

                    Of his brother the brute, and his brother the God.

                    He has gone from the council and put on the shroud

                    ("Can ye hear?" saith Kabir), a bairagi avowed! (Kipling, 1986:150)

• “Letting in the Jungle”

               “Mowgli’s Song against People”

                    I will let loose against you the fleet-footed vines--

                    I will call in the Jungle to stamp out your lines!

                    The roofs shall fade before it,

                    The house-beams shall fall,

                    And the Karela, the bitter Karela,

                    Shall cover it all!

                    In the gates of these your councils my people shall sing,

                    In the doors of these your garners the Bat-folk shall cling;

                    And the snake shall be your watchman,

                    By a hearthstone unswept;

                    For the Karela, the bitter Karela,

                    Shall fruit where ye slept!

Ye shall not see my strikers; ye shall hear them and guess;

                    By night, before the moon-rise, I will send for my cess,

                    And the wolf shall he your herdsman

                    By a landmark removed,

                    For the Karela, the bitter Karela,

                    Shall seed where ye loved!

                    I will reap your fields before you at the hands of a host;

                    Ye shall glean behind my reapers, for the bread that is lost,

                    And the deer shall be your oxen

                    By a headland untilled,

                    For the Karela, the bitter Karela,

                    Shall leaf where ye build!

                    I have untied against you the club-footed vines,

                    I have sent in the Jungle to swamp out your lines.

                    The trees--the trees are on you!

                    The house-beams shall fall,

                    And the Karela, the bitter Karela,

                    Shall cover you all! (Kipling, 1986: 171)

• “The Undertakers”

                    “A Ripple Song”

                    Once a ripple came to land

                    In the golden sunset burning--

                    Lapped against a maiden's hand,

                      By the ford returning.

                    Dainty foot and gentle breast--

                      Here, across, be glad and rest.

                    "Maiden, wait," the ripple saith.

                    "Wait awhile, for I am Death!"

                    "Where my lover calls I go--

                      Shame it were to treat him coldly--

                    'Twas a fish that circled so,

                    Turning over boldly."

                    Dainty foot and tender heart,

                    Wait the loaded ferry-cart.

                    "Wait, ah, wait!" the ripple saith;

                    "Maiden, wait, for I am Death!"

                    "When my lover calls I haste-

                      Dame Disdain was never wedded!"

                    Ripple-ripple round her waist,

                    Clear the current eddied.

                    Foolish heart and faithful hand,

                    Little feet that touched no land.

                    Far away the ripple sped,

                    Ripple--ripple--running red! (Kipling, 1986:188)

• “The King’s Ankus”

               “The Song of the Little Hunter”

                    Ere Mor the Peacock flutters, ere the Monkey People cry,

                    Ere Chil the Kite swoops down a furlong sheer,

                    Through the Jungle very softly flits a shadow and a sigh--

                    He is Fear, O Little Hunter, he is Fear!

                    Very softly down the glade runs a waiting, watching shade,

                      And the whisper spreads and widens far and near;

                    And the sweat is on thy brow, for he passes even now--

                    He is Fear, O Little Hunter, he is Fear!

                    Ere the moon has climbed the mountain, ere the rocks

                    are ribbed with light,

                    When the downward-dipping trails are dank and drear,

                    Comes a breathing hard behind thee--snuffle-snuffle

                    through the night--

                    It is Fear, O Little Hunter, it is Fear!

                    On thy knees and draw the bow; bid the shrilling arrow go;

                    In the empty, mocking thicket plunge the spear;

                    But thy hands are loosed and weak, and the blood has left

                    thy cheek--

                    It is Fear, O Little Hunter, it is Fear!

                    When the heat-cloud sucks the tempest, when the slivered

                    pine-trees fall,

                    When the blinding, blaring rain-squalls lash and veer;

                    Through the war-gongs of the thunder rings a voice more

                    loud than all--

                    It is Fear, O Little Hunter, it is Fear!

                    Now the spates are banked and deep; now the footless

                    boulders leap--

                    Now the lightning shows each littlest leaf-rib clear--

                    But thy throat is shut and dried, and thy heart against

                    thy side

                    Hammers: Fear, O Little Hunter--this is Fear! (Kipling, 1986:202)          

• “Quiquern”

“Angutivaun Taina”

[This is a very free translation of the Song of the Returning

Hunter, as the men used to sing it after seal-spearing.

The Inuit always repeat things over and over again.]

                Our gloves are stiff with the frozen blood,

                Our furs with the drifted snow,

                As we come in with the seal--the seal!

                In from the edge of the floe.

                Au jana! Aua! Oha! Haq!

                And the yelping dog-teams go,

                And the long whips crack, and the men come back,

                Back from the edge of the floe !

                We tracked our seal to his secret place,

                We heard him scratch below,

                We made our mark, and we watched beside,

                Out on the edge of the floe.

                We raised our lance when he rose to breathe,

                We drove it downward--so!

                And we played him thus, and we killed him thus,

                Out on the edge of the floe.

                Our gloves are glued with the frozen blood,

                Our eyes with the drifting snow;

                But we come back to our wives again,

                Back from the edge of the floe!

                Au jana! Aua! Oha! Haq!

                And the loaded dog-teams go,

                And the wives can hear their men come back.

                Back from the edge of the floe! (Kipling, 1986:219)

• “Red Dog”

“Chil’s Song”

[This is the song that Chil sang as the kites dropped down one

after another to the river-bed, when the great fight was

finished. Chil is good friends with everybody, but he is a

cold-blooded kind of creature at heart, because he knows that

almost everybody in the Jungle comes to him in the long-run.]

These were my companions going forth by night--

                               (For Chil! Look you, for Chil!)

Now come I to whistle them the ending of the fight.

                               (Chil! Vanguards of Chil!}

Word they gave me overhead of quarry newly slain,

Word I gave them underfoot of buck upon the plain.

Here's an end of every trail--they shall not speak again!

They that called the hunting-cry--they that followed fast--

                               (For Chil! Look you, for Chil!)

They that bade the sambhur wheel, or pinned him as he passed--

                               (Chil! Vanguards of Chil!)

They that lagged behind the scent--they that ran before,

They that shunned the level horn--they that overbore.

Here's an end of every trail--they shall not follow more.

These were my companions. Pity 'twas they died!

(For Chil! Look you, for Chil!)

Now come I to comfort them that knew them in their pride.

                               (Chil! Vanguards of Chil!)

Tattered flank and sunken eye, open mouth and red,

Locked and lank and lone they lie, the dead upon their dead.

Here's an end of every trail--and here my hosts are fed. (Kipling, 1986:237)

• “The Spring Running”

“The Outsong”

[This is the song that Mowgli heard behind him in the Jungle till

he came to Messua's door again.]

Baloo

For the sake of him who showed

One wise Frog the Jungle-Road,

Keep the Law the Man-Pack make--

For thy blind old Baloo's sake!

Clean or tainted, hot or stale,

Hold it as it were the Trail,

Through the day and through the night,

Questing neither left nor right.

For the sake of him who loves

Thee beyond all else that moves,

When thy Pack would make thee pain,

Say: "Tabaqui sings again."

When thy Pack would work thee ill,

Say: "Shere Khan is yet to kill."

When the knife is drawn to slay,

Keep the Law and go thy way.

(Root and honey, palm and spathe,

Guard a cub from harm and scathe!)

Wood and Water, Wind and Tree,

Jungle-Favour go with thee!

Kaa

Anger is the egg of Fear--

Only lidless eyes are clear.

Cobra-poison none may leech.

Even so with Cobra-speech.

Open talk shall call to thee

Strength, whose mate is Courtesy.

Send no lunge beyond thy length;

Lend no rotten bough thy strength.

Gauge thy gape with buck or goat,

Lest thine eye should choke thy throat,

After gorging, wouldst thou sleep?

Look thy den is hid and deep,

Lest a wrong, by thee forgot,

Draw thy killer to the spot.

East and West and North and South,

Wash thy hide and close thy mouth.

(Pit and rift and blue pool-brim,

Middle-Jungle follow him!)

Wood and Water, Wind and Tree,

Jungle-Favour go with thee!

Bagheera

In the cage my life began;

Well I know the worth of Man.

By the Broken Lock that freed--

Man-cub, 'ware the Man-cub's breed!

Scenting-dew or starlight pale,

Choose no tangled tree-cat trail.

Pack or council, hunt or den,

Cry no truce with Jackal-Men.

Feed them silence when they say:

"Come with us an easy way."

Feed them silence when they seek

Help of thine to hurt the weak.

Make no banaar's boast of skill;

Hold thy peace above the kill.

Let nor call nor song nor sign

Turn thee from thy hunting-line.

(Morning mist or twilight clear,

Serve him, Wardens of the Deer!)

Wood and Water, Wind and Tree,

Jungle-Favour go with thee!

The Three

On the trail that thou must tread

To the thresholds of our dread,

Where the Flower blossoms red;

Through the nights when thou shalt lie

Prisoned from our Mother-sky,

Hearing us, thy loves, go by;

In the dawns when thou shalt wake

To the toil thou canst not break,

Heartsick for the Jungle's sake:

Wood and Water, Wind and Tree,

Wisdom, Strength, and Courtesy,

Jungle-Favour go with thee! (Kipling, 1986:253-255)

III. Liedjesteksten uit Disney’s The Jungle Book (1967)
(http://www.fpx.de/fp/Disney/Lyrics/TheJungleBook.html)

• “Colonel Hathi’s March” (Hathi)

Hup two three four

Keep it up two three four

Hup two three four

Keep it up two three four

Company sound off!

Ho, the aim of our patrol

Is a question rather droll

For to march and drill

Over field and hill

Is a military goal!

Is a military goal!

Hup two three four

Dress it up two three four

Hup two three four

Dress it up two three four

By the ranks or single file

Over every jungle mile

Oh we stamp and crush

Through the underbrush

In a military style!

In a military style!

Hup two three four

Keep it up two three four

• “Colonel Hathi’s March” (reprise) (Hathi)

Oh, we march from here to there

And it doesn't matter where

You can hear us push

Through the deepest bush

With a military air!

With a military air!

We're a cracker jack brigade

On a pachyderm parade

But we'd rather stroll to a water hole

For a furlough in the shade!

For a furlough in the shade!

• “The Bare Necessities” (Baloo & Mowgli)

Look for the bare necessities

The simple bare necessities

Forget about your worries and your strife

I mean the bare necessities

Old Mother Nature's recipes

That brings the bare necessities of life

Wherever I wander, wherever I roam

I couldn't be fonder of my big home

The bees are buzzin' in the tree

To make some honey just for me

When you look under the rocks and plants

And take a glance at the fancy ants

Then maybe try a few

The bare necessities of life will come to you

They'll come to you!

Look for the bare necessities

The simple bare necessities

Forget about your worries and your strife

I mean the bare necessities

That's why a bear can rest at ease

With just the bare necessities of life

Now when you pick a pawpaw

Or a prickly pear

And you prick a raw paw

Next time beware

Don't pick the prickly pear by the paw

When you pick a pear

Try to use the claw

But you don't need to use the claw

When you pick a pear of the big pawpaw

Have I given you a clue ?

The bare necessities of life will come to you

They'll come to you!

So just try and relax, yeah cool it

Fall apart in my backyard

'Cause let me tell you something little britches

If you act like that bee acts, uh uh

You're working too hard

And don't spend your time lookin' around

For something you want that can't be found

When you find out you can live without it

And go along not thinkin' about it

I'll tell you something true

The bare necessities of life will come to you

• “The Bare Necessities” (reprise) (Baloo)

Look for the bare necessities

The simple bare necessities

Forget about your worries and your strife

I mean the bare necessities

Old Mother Nature's recipes

With just the bare necessities of life

• “I wan’na be like you” (king Louie)

Now I'm the king of the swingers

Oh, the jungle VIP

I've reached the top and had to stop

And that's what botherin' me

I wanna be a man, mancub

And stroll right into town

And be just like the other men

I'm tired of monkeyin' around!

Oh, oobee doo

I wanna be like you

I wanna walk like you

Talk like you, too

You'll see it's true

An ape like me

Can learn to be humen too

Gee, cousin Louie

You're doin' real good

Now here's your part of the deal, cuz

Lay the secret on me of man's red fire

But I don't know how to make fire

Now don't try to kid me, mancub

I made a deal with you

What I desire is man's red fire

To make my dream come true

Give me the secret, mancub

Clue me what to do

Give me the power of man's red flower

So I can be like you

You!

I wanna be like you

I wanna talk like you

Walk like you, too

You'll see it's true

Someone like me

Can learn to be

Like someone like me

Can learn to be

Like someone like you

Can learn to be

Like someone like me!

• “Trust in me” (Kaa)

Trust in me, just in me

Shut your eyes and trust in me

You can sleep safe and sound

Knowing I am around

Slip into silent slumber

Sail on a silver mist

Slowly and surely your senses

Will cease to resist

Trust in me, just in me

Shut your eyes and trust in me

• “That’s What Friends are for” (gieren)

We're your friends

We're your friends

We're your friends to the bitter end

When you're alone

Who comes around

To pluck you up

When you are down

And when you're outside, looking in

Who's there to open the door?

That's what friends are for!

Who's always eager to extend

A friendly claw?

That's what friends are for!

nd when you're lost in dire need

Who's at your side at lightning speed?

We're friends of every creature

Comin' down the pike

In fact we never met an animal

We didn't like, didn't like

So you can see

We're friends in need

And friends in need

Are friends indeed

We'll keep you safe

In the jungle forevermore

That's what friends are for!

• “My own Home” (Shanti)

My own home, my own home

My own home, my own home

Father's hunting in the forest

Mother's cooking in the home

I must go to fetch the water

'Til the day that I'm grown

'Til I'm grown, 'til I'm grown

I must go to fetch the water

'Til the day that I'm grown

Then I will have a handsome husband

And a daughter of my own

And I'll send her to fetch the water

I'll be cooking in the home

Then I'll send her to fetch the water

I'll be cooking in the home

IV. Verhaal over Mowgli in het boek en de film

1. Chronologische reconstructie van het verhaal over Mowgli in The Jungle Books

“Mowgli’s Brothers”(1)

Aankomst van Mowgli bij de wolven.

Er komt een mensenkind dat net kan lopen aan bij het hol van een wolvengezin. Het kind wordt bij de andere jongen gezet en drinkt ook bij de moederwolf.

De eis van Shere Khan.

Shere Khan wil het mensenkind doden, maar de wolven houden het bij zich en laten het opgroeien tot hij zelf op de tijger kan gaan jagen.

Mowgli wordt opgenomen in de wolvengroep.

Moeder en vader wolf zijn bang dat de andere wolven Mowgli niet zullen accepteren, maar Baloo en Bagheera verdedigen het mensenkind op de Hoge Raad van de wolven. Er wordt een stier gedood om de wolven te overtuigen, en Akela, de leider en de andere wolven gaan akkoord.

De les van Bagheera.

Mowgli groeit op in de jungle en Baloo en Bagheera leren hem alles wat hij moet weten. Bagheera waarschuwt Mowgli voor Shere Khan, die gezworen heeft hem ooit te doden. Ook leert Bagheera hem over zijn afkomst en zegt dat Mowgli ooit weer terug naar de mensen zal gaan, als hij tenminste overleeft in de jungle.

“How Fear Came”

Hathi verklaart de wapenstilstand in de jungle.

Wanneer Mowgli wat ouder is, ziet hij dat de hele jungle volgens de wetten van de jungle leeft. Op een gegeven moment heerste er strenge droogte in de jungle en Hathi de olifant, de heerser van de jungle, kondigt de wapenstilstand af. Niemand mag nog jagen bij de drinkplaatsen, en Shere Khan mag zich niet komen wassen nadat hij een mens gedood heeft.

Hathi vertelt hoe Shere Khan het recht om mensen te doden verkreeg.

In het begin leefden alle dieren in harmonie samen en iedereen at planten. Maar conflicten ontstonden toen de eerste olifant, Tha, de leiding aan de eerste tijger gaf, en deze laatste een bok doodde en naar het noorden vluchtte. Een grijze aap kon ook geen gezag meer vertonen, nadat schaamte en dood in de jungle waren getreden. Dan ontdekken ze een mens en de angst doet haar intrede in de jungle, aangezien alle dieren bang zijn van de mens. De tijger komt terug uit het noorden om de mens te doden, de takken van de bomen beletten hem echter om bij de grot van de mens te komen, en zo kreeg de tijger zijn strepen. Tha vertelt de tijger dat er één dag in het jaar is waarop de man bang van hem is, en op die dag doodde de tijger de man. Maar Tha’s bedoeling was anders, de tijger had genade moeten tonen. De dieren blijven bang voor de mens, en de mens is slechts één dag per jaar bang van de tijger. Shere Khan doodt wel meerdere mensen per jaar, maar is dan ook erg bang en durft ze niet aan te kijken. Eens per jaar sluipt hij een dorp in en doodt hij een mens zonder angst. Hathi heeft gesproken en gaat drinken. Baloo zegt dat de jungle vol van zulke verhalen zit en dat Mowgli nog veel te ontdekken heeft.

“Kaa’s Hunting”

Mowgli wordt eigenwijs.

Baloo heeft als leraar soms weinig geduld met zijn leerling en nadat hij Mowgli op zijn hoofd geslagen heeft, loopt het kind weg. Hij wilt aan Baloo en Bagheera bewijzen dat hij al veel van de jungle kent, zoals de talen van de verschillende dieren, en zich daarmee goed kan verdedigen.

Baloo vertelt Mowgli over de apen.

Mowgli is bij de apen geweest en kijkt naar hen op, maar Baloo wordt kwaad en doet de ware aard van de apen uit de doeken. Het is een vuil ras zonder wetten, dat alles eet en genegeerd wordt door alle andere dieren. De apen horen dit echter, ze worden kwaad en besluiten Mowgli te ontvoeren.

Mowgli wordt door apen ontvoerd.

Terwijl de apen Mowgli meenemen om hen allerlei menselijke vaardigheden aan te leren zoals hutten bouwen, zoeken Baloo en Bagheera een bondgenoot.

Baloo, Bagheera en Kaa gaan Mowgli zoeken

Kaa de wurgslang is gevleid dat ze hem vragen, hij is immers het enige wezen waarvoor de apen bang zijn. Wanneer Chil de havik hen de locatie van de apen geeft, trekken ze naar de verloren stad, een ruïne. Daar proberen ze de gevangen Mowgli te bevrijden.

Baloo, Bagheera en Kaa bevrijden Mowgli.

Het drietal komt aan bij de ruïne en er ontstaat een gevecht, waarbij ook andere dieren komen helpen. De apen maken zich uit de voeten en Kaa haalt Mowgli uit zijn gevangenis. Mowgli krijgt straf en heeft zijn lesje geleerd.

“The King’s Ankus”

Een witte cobra bewaakt een schat

Kaa is voor de 200^ste keer in zijn leven verveld, en Mowgli gaat hem feliciteren. Kaa vertelt van een witte cobra die hem dingen liet zien waar hij nog nooit van gehoord had. Ze gaan ernaar kijken en Mowgli vindt de slang prachtig. De slang wil weten hoe het met de stad van de koning van twintig koningen is. Hij wordt doof onder de grond en hoort hun oorlogslawaai niet langer. Maar er is geen stad, ze zijn omringd door jungle. De slang is de bewaker van de schatten van de koning zegt hij, maar Mowgli en Kaa proberen hem ervan te overtuigen dat er geen stad boven hem ligt. Ze denken dat hij gek is. Dan laat de slang de schatten in de grot zien; goud, zilver en edelstenen. Hij had toch gelijk, de schat is van onschatbare waarde.

De scepter wordt door de dood achtervolgd

Mowgli echter heeft alleen interesse voor de messen, geld betekent niets voor hem. Dan ziet hij een scepter. Mowgli wil hem in het zonlicht zien, en krijgt hem van de slang. De slang wilt hem echter vermoorden omdat er geen enkel mens levend uit zijn schuilplaats mag komen. Hij wil op hem jagen, voor de sport, maar Mowgli opent de mond van de slang en ziet dat zijn giftanden uitgedroogd zijn. De slang kan hem niets doen en voelt zich machteloos. Hij zegt dat de scepter gevolgd wordt door de dood. Kaa en Mowgli zijn blij om eindelijk weer boven de grond te komen, en de scepter schittert in de zon. Mowgli laat hem aan Bagheera zien. Hij zegt dat het een wapen is om het hoofd van olifanten mee in te slaan zodat het bloed eruit loopt. Mowgli gooit het ding snel weg, hij wilt geen bloed aan zijn handen. Wanneer hij hem gaat zoeken, heeft een mens hem meegenomen. Ze volgen hem om te zien of de dood echt het gevolg is van het dragen van de scepter en ze komen inderdaad bij het lichaam van een dode man. De sporen van de tweede man gaan verder. Ze komen bij een tweede lijk en daar is de scepter ook niet. Ze vinden wel voetsporen van vier andere mannen. Een derde lijk wordt gevonden en even later nog drie andere. Daar ligt ook het wapen. Ze zijn vergiftigd, de eerste man zou het giftige eten al bij zich moeten hebben gehad toen hij vertrok. Mowgli gaat het wapen terug naar de slang brengen, omdat hij niet wilt dat er nog meer doden vallen, ook al heeft hij geen affiniteit met de mensen.

“Mowgli’s Brothers”(2)

Mowgli steelt vuur en helpt Akela

Akela is oud en zwak geworden en de wolvengroep wantrouwt hem en Mowgli. Om Akela te redden gaat Mowgli vuur stelen bij de mensen, de andere dieren zijn immers bang van vuur en Mowgli kan zich ermee verdedigen.

De dreiging van Shere Khan

Shere Khan wil dat de wolvengroep Mowgli aan hem uitlevert en dreigt ermee dat hij hen anders zal blijven aanvallen. De meeste andere wolven wantrouwen Mowgli ook en sluiten zich bij de tijger aan. Wanneer er een gevecht ontstaat, bedenkt Mowgli dat hij niet langer één van de wolven is, maar een mens met vuur en dus heeft hij ook macht over de dieren. Hij overwint de wolven, zorgt ervoor dat Akela blijft leven en zweert ooit Shere Khan te doden. Emotioneel door de grote verandering in zijn leven, neemt hij afscheid van zijn vrienden en familie en vertrekt naar het mensendorp.

“Tiger! Tiger!” (1)

Mowgli’s aankomst bij het mensendorp.

Mowgli komt aan bij het mensendorp en iedereen komt nieuwsgierig naar hem kijken. Messua, een vrouw die ooit ook een zoon verloren heeft, neemt hem in huis en leert hem de mensentaal. Hij kan er toch maar moeilijk wennen. Mowgli vertelt wat hij over de tijger weet, maar de beledigde mensen dagen hem uit om de tijger te doden en zijn huid te stropen.

Het gevecht met Shere Khan.

Shere Khan is in de buurt van het dorp en heeft het op Mowgli gemunt. Wanneer hij dichterbij komt, sluit Mowgli de tijger in tussen twee kuddes en Shere Khan wordt dood getrapt door de dieren. Mowgli stroopt het vel van de tijger af.

Conflict met de mensen.

Buldeo, een jager, ziet dat Mowgli en de wolven met elkaar kunnen praten en denkt dat het toverij is. Hij begint Mowgli te aanbidden als een god, en vertelt het verhaal verder in het dorp. Daar reageren ze gewelddadig, en Mowgli wordt voor de tweede keer in zijn leven verdreven omdat hij anders is. Hij neemt afscheid van Messua en keert terug naar zijn wolvenmoeder in de jungle.

Mowgli is weer in de jungle.

Mowgli is opgelucht niet meer in hutjes te moeten leven en brengt de huid van Shere Khan naar zijn wolvenmoeder. Iedereen is blij Mowgli terug te zien en ze willen dat Mowgli en Akela de uitgehongerde groep weer gaan leiden. Mowgli besluit echter met een kleine groep in de jungle te gaan jagen. De wolven zullen na een maaltijd immers weer in opstand komen tegen hen.

“Letting in the Jungle”

Mowgli met de kleine groep in de jungle.

Mowgli, Baloo, Bagheera, de wolvenbroers en ouders jagen als kleine groep in de jungle. Ze besluiten dat ze geen contact meer met mensen willen, maar merken dan dat hun spoor gevolgd wordt door mensen.

De dreiging van de jagers.

Buldeo, de jager uit Mowgli’s oude dorp, is één van hen. Ze willen Messua en Mowgli, volgens hen een duivelskind, vermoorden. Mowgli gaat voorop naar Messua’s dorp en bevrijdt hen. Mowgli’s wolvenmoeder is er ook om de vermoedelijke biologische moeder van haar kind te ontmoeten.

Het reddingsplan

Mowgli stuurt Messua en haar man naar een naburig dorp, terwijl hij Buldeo in de gaten blijft houden. Messua komt veilig aan in het andere dorp, mede dankzij Mowgli’s wolvenmoeder. Mowgli lokt de jagers in de val.

Mowgli’s wraak

Mowgli heeft zijn moeders bloed geroken en wilt wraak op de jagers. Hij vraagt Hathi en zijn zonen de mensen te verjagen en het dorp te vernielen. Samen met talrijke andere dieren vernielen ze de oogst en blijven in een cirkel om het dorp heen lopen totdat de mensen denken dat de goden van de jungle kwaad zijn op hen en vluchten. Als ze omkijken, zien ze hoe heel hun dorp vernield wordt.

“Red Dog”

Mowgli keert terug naar de jungle

Nadat Mowgli weer in de jungle ontvangen wordt, breekt de leukste tijd van zijn leven aan; alle dieren mogen hem maar zijn tegelijkertijd ook bang voor hem. De tijd verstrijkt, Mowgli’s ouders sterven, Baloo en Bagheera worden ouder en trager en de grijze Akela wordt witter en Mowgli gaat voor hen jagen.

Een nieuw leiderschap

De wolvengroep groeit en Akela vindt dat ze zich weer moeten verenigen onder één leider. Phoa neemt die taak op zich.

Onrust

Op een gegeven moment horen Mowgli en zijn broers de schreeuw van de jakhals in de jungle, wat betekent dat er een tijger is of dat er een grote moord zit aan te komen. Een vreemde, gewonde wolf, Won-tolla genaamd, komt bij de groep aan en vertelt dat hij de wilde honden, die een spoor van moord achterlaten, ontvlucht.

Het plan tegen de wilde honden

Mowgli begint een plan op te stellen, en Kaa besluit hem mee te helpen en neemt hem mee naar de plaats des doods, waar het vol zit met slapende bijen. Volgens de wet van de jungle wordt alles wat over de grens met hun gebied komt, vermoord. Als de wilde honden hen volgen tot in het gebied van de bijen, moet Mowgli in het water zitten vooraleer de bijen hem kunnen doden. Hij gebruikt wilde knoflook om de bijen kwader te maken en te lokken.

De uitvoering van het plan

Mowgli gaat naar het bloedspoor van de gewonde wolf en wacht daar tot de wilde honden hun tocht verder zetten en hem tegemoet komen. Als de avond valt, lokt hij ze achter hem aan en begint zo snel hij kan in de richting van de bijenrots te rennen. Hij rent het bijengebied binnen en haast zich naar Kaa, die in de rivier op hem ligt te wachten. De wilde honden worden één voor één gestoken en aangevallen en belanden in de rivier. De overgebleven honden worden de kant van de wolven uit gedreven.

Het gevecht

Er volgt een gewelddadige scène. Won-tolla kan bloedwraak nemen op zijn vijanden. Dan komt Akela op Mowgli toe, stervende.  Hij zegt dat Mowgli zijn wolvengroep gered heeft, en nu terug moet gaan naar zijn eigen volk, Mowgli wil dat niet, en vindt dat hij bij de wolven hoort. Akela zegt dat hij zelf terug zal willen gaan, en Mowgli zal dat dan ook doen. Dan zingt Akela het doodslied en valt dood neer. Er zijn vijftien wolven van de groep gedood in het gevecht, en geen enkele is ongewond gebleven. Maar geen van de wilde wolven kon teruggaan om de strijd na te vertellen.

“The Spring Running”

Mowgli in de jungle op zijn 17^e

Mowgli is ondertussen heel bekwaam geworden in de jungle, iedereen mag en vreest hem.

Het is bijna lente en normaal maakt hem dat heel gelukkig, maar dit jaar is Mowgli ongelukkig. Hij gaat niet op tocht zoals andere jaren, hij beantwoordt de kreten van de dieren over de nieuwe geuren niet en besluit naar het noorden te gaan.

Mowgli gaat naar het Noorden en naar het mensendorp

Wanneer Mowgli in het noorden aankomt, en nog steeds ongelukkig is, wordt hij bang. Hij denkt dat hij vergif gegeten heeft en voelt zich in de steek gelaten door zijn vrienden. Dan denkt hij aan Akela’s laatste woorden. Hij gaat naar het mensendorp om te kijken hoeveel er veranderd is tegenover vroeger. Hij is blij om Messua te zien. Zij neemt hem meteen in huis en vertelt hem wat er gebeurd is sinds hij haar en haar man geholpen had te ontsnappen uit het andere dorp. Haar man is gestorven, maar ze heeft een twee jaar oude zoon, Mowgli’s broer. Mowgli vertelt haar dat hij ongelukkig is en valt in een lange, diepe slaap.

Het afscheid

Grijze broer heeft Mowgli’s spoor gevolgd en wilt Mowgli terughalen. Mowgli zegt net als Akela dat de mensen uiteindelijk altijd teruggaan naar hun eigen soort, maar Grijze broer vindt dat niet zo. Messua smeekt hem om te blijven. Ook Mowgli’s broers, de bijna blinde Baloo en Kaa zijn bij het dorp aangekomen. Hij kan altijd nog op hen rekenen. Maar Mowgli wil niet weggaan, hij schaamt zich dat zijn voeten hem naar de mensen leiden. Mowgli twijfelt nog omdat Bagheera hem met een stier gekocht had, maar dan staat Bagheera voor hem, met een net gedode stier om hem vrij te kopen. Er volgt een emotioneel afscheid en dan scheiden hun wegen zich, en ze volgen allen een nieuw spoor.

“Tiger! Tiger!” (2)

Mowgli’s toekomst.

Veel later wordt hij een man en trouwt, maar dat is een verhaal voor volwassenen.

2. Structuur van de film

Aankomst van Mowgli bij het wolvengezin

Bagheera vindt een mensenkind en laat het stiekem achter bij het hol van een wolvenpaar die net jongen hebben, zodat ze het kind mee kunnen grootbrengen. De wolvenmoeder is meteen verkocht en na wat twijfel is Rama, de vader, ook vertederd door het kind, en ze nemen het mee in hun hol.

Bagheera’s ongerustheid

Tien jaren zijn verstreken. Bagheera houdt Mowgli in de gaten en komt af en toe kijken. Het gaat goed met hem, hij is de favoriet van alle wolvenjongen en speelt met hem. Maar Bagheera maakt zich ook zorgen, want ooit zal hij terug naar zijn eigen soort moeten gaan.

Vergadering over Shere Khan

De wolven komen samen bij de Council Rock om te vergaderen over Shere Khan, die teruggekomen is naar hun deel van de jungle. De tijger heeft het op het mensenkind gemunt en Mowgli moet dus weg bij de wolven. Bagheera stelt voor om Mowgli naar het mensendorp te brengen en Akela gaat akkoord.

Mowgli en Bagheera vertrekken naar het mensendorp

Bagheera en Mowgli gaan op stap, en Bagheera legt uit aan Mowgli waarom hij weg moet, maar Mowgli beweert niet bang te zijn en wilt blijven. Ze gaan slapen in een boom.

Kaa probeert Mowgli en Bagheera te hypnotiseren

De wurgslang Kaa ziet de jongen in de boom en probeert hem te hypnotiseren en te wurgen, maar Bagheera kan hem net op tijd stoppen. Dan probeert hij Bagheera te hypnotiseren, maar Mowgli gooit hem uit de boom. Het tweetal kan rustig verder slapen.

Kolonel Hathi en zijn olifantenstoet

Mowgli en Bagheera worden gewekt door het lawaai van kolonel Hathi’s peloton. Mowgli gaat kijken en sluit aan in de stoet. Wanneer Hathi bij de inspectie Mowgli tegenkomt, wordt hij boos omdat hij geen mensen in de jungle wil. Bagheera legt uit dat Mowgli terug naar het mensendorp gaat.

Mowgli ontmoet Baloo

Mowgli protesteert weer en Bagheera verliest zijn geduld en laat de jongen alleen achter. Dan komt Baloo voorbij, en die vindt het mensenkind wel interessant. Mowgli wil alleen zijn en slaat Baloo weg, die hem grom- en vechtlessen begint te geven. Bagheera hoort Baloo grommen van ver en denkt dat Mowgli in gevaar is. Hij snelt terug om Mowgli te redden.

Mowgli wil bij Baloo blijven

Bagheera ziet dat Baloo Mowgli aan het onderwijzen is, en spot met hen. Mowgli zet zich af tegen Bagheera en wil bij Baloo blijven in plaats van naar het mensendorp gaan.

Baloo’s lessen

Baloo leert Mowgli alles wat hij volgens hem moet weten om te kunnen genieten. Mowgli gaat er helemaal in mee en wil een beer worden. Bagheera vindt het maar niks en gaat weg.

Mowgli wordt door de apen ontvoerd

Terwijl Baloo niet goed oplet, tillen de apen Mowgli op in de bomen en nemen hem mee naar de ruïne van de Verloren Stad.

Baloo en Bagheera gaan Mowgli zoeken

Baloo roept Bagheera en ze gaan op weg naar de Verloren Stad.

Koning Louie wil leren hoe hij vuur moet maken.

Mowgli komt bij de stad van de apen, waar hij ontvangen wordt door hun koning, Louie. Die wil zoals de mensen zijn en leren hoe je vuur moet maken, maar Mowgli kan hem daar niet bij helpen, hij kan het ook niet.

Baloo en Bagheera smeden een plan om Mowgli te bevrijden

Baloo en Bagheera komen aan bij de Verloren Stad en bedenken een plan om Mowgli er weg te halen. Baloo verkleedt zich als aap om de andere apen af te leiden. Bagheera kan dan ondertussen Mowgli weghalen.

Het plan mislukt

Baloo’s vermomming zakt af en de apen krijgen in de gaten wat er aan de hand is.

Het gevecht

Er ontstaat een groot gevecht, waarbij de ruïne helemaal instort. Mowgli, Bagheera en Baloo maken zich uit de voeten. Baloo vond het een leuk feestje.

Baloo en Bagheera praten over Mowgli

Terwijl Mowgli ligt te slapen, hebben Baloo en Bagheera een discussie over wat er met Mowgli moet gebeuren. Baloo wilt hem adopteren, maar Bagheera blijft erbij dat Mowgli bij zijn eigen soort thuishoort. Ook Shere Khan, die Mowgli wilt doden voor hij een volwassen jager wordt, is een argument om Mowgli uit de jungle weg te halen. Baloo gaat uiteindelijk akkoord met Bagheera.

Mowgli voelt zich verraden en loopt weg

Wanneer Mowgli ontwaakt en hoort dat Baloo hem ook wilt terugbrengen, voelt hij zich verraden. Hij rent weg.

Baloo en Bagheera gaan Mowgli zoeken

Baloo vertelt aan Bagheera wat er gebeurd is en ze gaan hem zoeken.

Shere Khan is in de buurt

Shere Khan, de tijger, is aan het jagen op een hert en wordt verstoord door Hathi’s stoet.

Bagheera vraagt Hathi’s hulp

Bagheera doet Hathi’s stoet stoppen en vraagt om hulp bij het zoeken naar Mowgli. Hathi’s vrouw moet hem overtuigen, maar dan zegt Hathi toe en stelt een strategie op.

Shere Khan gaat Mowgli ook zoeken.

Shere Khan heeft liggen luisteren in het gras en gaat ook op zoek naar Mowgli.

Kaa komt Mowgli tegen.

Kaa komt Mowgli tegen en begint Mowgli, deze keer succesvol, te hypnotiseren met een lied. Mowgli valt in slaap en Kaa wilt hem wurgen.

Shere Khan verstoort Kaa

Shere Khan komt aan Kaa vragen of hij het mensenkind heeft gezien, omdat hij Kaa verdenkt Mowgli gevangen te houden. Kaa ontkent dat en probeert te bewijzen dat Mowgli niet bij hem is. Hij belooft Shere Khan te waarschuwen als hij het kind ziet.

Mowgli ontsnapt en voelt zich weer verraden

Mowgli bevrijdt zich uit Kaa’s greep en voelt zich weer verraden. Kaa deed alsof hij zijn vriend was, maar zag hem alleen als lekker maal.

Mowgli ontmoet de gieren

Er zitten wat gieren zich te vervelen. Dan zien ze Mowgli en besluiten wat lol te trappen met hem. Maar Mowgli kan er niet mee lachen. De gieren zien dat hij verdrietig en eenzaam is en herkennen zichzelf erin.

De gieren troosten Mowgli

De gieren zingen een lied voor Mowgli en willen hem opnemen in hun groep. Mowgli wordt weer wat vrolijker en zingt mee.

Shere Khan onderbreekt de  vrolijkheid

Shere Khan onderbreekt het lied en de gieren waarschuwen Mowgli voor de tijger. Mowgli is echter niet bang en wacht tot Shere Khan aanvalt.

Baloo komt helpen vechten

Net op tijd kan Baloo Shere Khan stoppen, en er ontstaat een gevecht, waarbij Mowgli en de gieren ook helpen.

De bliksem redt hen

De bliksem slaat in op een boom, en Mowgli gebruikt het vuur als wapen tegen Shere Khan, die ervoor vlucht.

Ze denken dat Baloo dood is

Na de overwinning zien Mowgli, Bagheera en de gieren Baloo roerloos op de grond liggen. Ze denken dat hij dood is en beginnen te treuren. Bagheera houdt een plechtige speech.

Baloo komt bij

Baloo komt bij, ontroerd om de speech, en iedereen is opgelucht, boos en blij tegelijk.

Alles is weer als vroeger

De gieren beginnen zich weer te vervelen en Baloo zegt dat hij en Mowgli voor altijd samen zullen zijn.

Mowgli ziet het meisje

Dan hoort het drietal een meisje zingen en Mowgli wilt gaan kijken. Baloo wilt hem tegenhouden, maar Bagheera zegt dat hij Mowgli moet laten gaan.

Mowgli gaat het meisje achterna

Mowgli wordt gelokt door het meisje en twijfelt of hij haar moet volgen. Baloo zegt dat hij moet terugkomen, Bagheera dat hij moet meegaan. Maar Mowgli is betoverd door het meisje en volgt haar het dorp in. Hij kijkt nog één keer om, zwaait, en verdwijnt dan.

Baloo en Bagheera zijn weer alleen in de jungle

Bagheera zegt dat Mowgli nu is waar hij thuishoort, en samen met Baloo loopt hij zingend terug de jungle in.

3. Vergelijking van Mowgli’s verhaal in boek en film

V. AVI berekening

1. Theorie (www.taalsite.nl/lexicon/AVI/)

AVI = Analyse van Individualiseringsvormen

formule leesindex A = 195- 2/3 woordlengte - 2 zinslengte

AVI niveaus

2. Toepassingen

2.1 Moo, een kind bij de wolven (Anthe Barends)

“”Ga je nu echt het bos in? vroeg moeder wolf. Moeder wolf was bang. Ze lag in haar hol tussen haar vier jongen. Ze zag dat vader wolf zijn poten strekte. Hij maakte zich klaar om op jacht te gaan. Voorzichtig stapte vader wolf over de vier jongen heen. Hij liep naar de uitgang van het hol en keek naar buiten. Fijn op jacht! Maar moeder wolf maakte zich zorgen. “Zou je nou echt wel gaan?” vroeg ze nog eens. “Je weet dat Sirkan weer in de buurt is!” Sirkan! De tijger die de baas wilde spelen over alle dieren in het oerwoud! Moeder wolf ging verder: “Sirkan heeft weer buffels gedood in het dorp. Als hij daar mee doorgaat, dan weet je wel wat er gaat gebeuren!” Ja, dat wist vader wolf heel goed. Als Sirkan nog meer buffels zou doden, dan zouden de mensen het oerwoud in komen. Ze zouden met vuurpijlen het oerwoud, het grote dichte bos, in brand steken! En alle dieren zouden moeten vluchten. Vluchten om in leven te blijven. En nu was Sirkan dus vlakbij! “Nou,” gromde vader wolf, “ik ben niet bang voor die tijger. Ik doe heus wel voorzichtig. En als ik merk dat de mensen in het oerwoud komen, ga ik meteen…” Ineens zweeg vader wolf want hij hoorde buiten takken kraken. Heel zacht sloop hij naar de uitgang van het hol.” (Barends, 1988: 5)

231 woorden, 305 lettergrepen, 26 zinnen

Woordlengte = 305 : 231 x 100 = 132

Zinslengte = 231 : 26 = 8,9

Formule = 195 - 2/3 woordlengte - 2 zinslengte = 195 – 88 – 18 = 89

Komt overeen met AVI 6

“Moo klom door het raam naar binnen. Vlug sneed hij de touwen door en haalde de proppen weg. Hij hielp Messa om op te staan. Alles deed haar pijn. “O mijn zoon, pas toch op,” kreunde ze. “Je moet hier niet komen! De mensen zullen je doden! En ons willen ze ook doden, omdat jij bij ons hebt gewoond. Ze vinden jou een tovenaar. En nu denken ze dat wij ook tovenaars zijn. Ze willen ons verbranden, weet je dat!” Ze huilde. “Stil maar, nu zijn jullie los,” zei Moo vlug. “Ze kunnen jullie niet meer met de Rode Bl…, met vuur dreigen. Ga gauw het oerwoud in, Messa. Je man en jij zullen er geen gevaar lopen, daar zal ik voor zorgen. Af en toe hoor je misschien een wolf huilen. Maar daar hoef je niet bang voor te zijn, want dat is juist om jullie te beschermen.” En nog eens zei Moo: “Ga nu maar gauw! Jullie moeten eerst een stuk door het oerwoud en dan naar het volgende dorp! Daar zullen jullie veilig zijn!” Hij hielp ze allebei door het raam naar buiten. Toen riep hij zacht naar moeder wolf, die zich in de struiken had verstopt. Daar sprong ze te voorschijn. “Wat moet ik doen, kleine kikker?” vroeg ze. (Barends, 1988: 58)

213 woorden, 269 lettergrepen, 24 zinnen

Woordlengte = 269 : 213 x 100 = 126

Zinslengte = 213 : 24 = 8,9

Formule = 195- 2/3 woordlengte - 2 zinslengte = 195 – 84 – 18 = 93

Komt overeen met AVI 6

2. 2 Djungelboek (Ilse Daems)

“Mowgli en Baloe lopen door de djungel. Zachtjes en bijna zonder geluid. Baloe leert Mowgli de woudwetten kennen. En de menswelp is trots op wat hij al kan: klimmen als een aap en zwemmen als een vis. Sluipen als een panter en eten als een wolf. Hij kan de vuurvliegen vragen om licht te geven en praat met alle dieren in hun eigen taal. Berin Baloe is niet vlug tevreden. ‘Jij bent een zwak en weerloos jong’ grommelt ze dikwijls. ‘Jij moet de meester van de djungel worden…. anders overmeester de djungel jou.’ En dus leert Mowgli de meesterwoorden van het Woud, van het Water van de Wolken. Met die wachtwoorden kan hij om hulp of bescherming vragen. Of verzoeken te mogen jagen op een vreemd terrein. Hij kan de meesterwoorden blaffen, grommen, janken, kreunen, brullen, huilen51, sissen, piepen, bonzen, schuren, knorren, zoemen, snateren, schrapen, tsjirpen, klokken, kwaken, knarsen, kwekken, kermen en fluiten. Dat hangt af van het beestenvolk tot wie hij spreekt. “Ik ben de djungel de baas” blaft trots. “Ik ken elk geritsel in het gras, elk zuchtje van de nachtwind, elk geluid van de uilen boven mijn hoofd, ieder krasje van de nagel van de vleermuis en het geplas van iedere vis. Ik ken alles wat ik maar weten kan.” (Daems, 1985: 21, 22)

215 woorden, 259 lettergrepen, 17 zinnen

Woordlengte = 259 : 215 x 100 = 120

Zinslengte = 215 : 17 = 12,6

Formule = 195- 2/3 woordlengte - 2 zinslengte = 195 – 80 – 25 = 90

Komt overeen met AVI 6

“Akela ligt naast de raadsrots. Want het leiderschap over de horde is vrij. Akela is nu de ‘dode wolf’ geworden. Ze mag nog één keer spreken. Dan wordt ze afgemaakt. Sjerekaan loopt vrij rond op de rots. Dat zou hij vroeger niet hebben gedurfd. De oudste wolven blaffen boos: “Een tijger hoort niet thuis onder wolvenvolk. Ga weg, Sjerekaan. Laat de dode wolf spreken.” Akela heft haar oude kop op en blaft: “Mowgli de kikker is een wolf op mensenbenen. Hij eet ons voedsel en slaapt in onze holen. Hij is ook wij. Want hij hoort bij ons. Sjerekaan brult woest: “Geef hem aan mij. Hij is een mens en niemand van ons kan hem in de ogen kijken.” “Ja” huilt Drongo mee. “Geef het mensje aan Sjerekaan. Hij hoort niet bij ons.” Akela blaft scherp terug: “Het staat vast dat ik moet sterven. Mijn leven heeft geen waarde meer. Anders zou ik het ruilen voor dat van het mensenjong. Er steekt geen kwaad in onze kikker. Hij is een betere wolf dan sommige anderen in de horde. Maar nu kan ik niets meer doen. Ik leef nog wel. En toch ben ik al dood.” Het wordt Mowgli teveel. Hij springt recht en houdt het vuur vast in zijn hand. Met een brandende tak slaat hij links en rechts om zich heen.” (Daems, 1985: 47-48)

222 woorden, 292 lettergrepen, 30 zinnen

Woordlengte = 292 : 222 x 100 = 132

Zinslengte = 222 : 30 = 7,4

Formule = 195- 2/3 woordlengte - 2 zinslengte = 195 – 88 – 15 = 92

Komt overeen met AVI 6

2.3 Jungle Boek (De wondere wereld van Disney)

“ ‘Halt’, riep Hathi, terwijl hij stilhield. Allen stopten feilloos, behalve Mowgli, die tegen zijn nieuwe vriend opbotste. ‘Als hij ‘halt’ roept, moet je stoppen’, verklaarde het baby-olifantje. ‘Geeeef acht! Rechtsomkeert!’, beval de kolonel. Uiteindelijk was hij erin geslaagd zijn patrouille in het gelid te krijgen. De olifanten hielden hun slurf stijf omhoog in de lucht, klaar voor de troepenkeuring. ‘Wat een marteling! Mijn voeten zijn gebroken!’, mopperde de vrouw van de kolonel. ‘Stilte!’ beval de kolonel zijn troepen. Langzaam keurde de kolonel zijn troepen. ‘Die hielen dichter bij elkaar, zoon!’ riep hij terwijl hij zijn zoon trots aankeek. “Ja, papa, … ik bedoel kolonel.” Toen ontdekte Hathi Mowgli en, verrast als hij was, hief hij het jongetje met zijn slurf in de hoogte. “Wel, een nieuwe recruut!”, zei de kolonel en bekeek Mowgli nieuwsgierig. “Maar waar heb je je slurf gelaten?” “Zet me neer, dikzak!”, snauwde Mowgli die zich trachtte los te wrikken. “Het is een mensenkind”, schreeuwde de kolonel woedend. “Verraad! Sabotage!” Toen ik de kolonel zo boos zag, meende ik dat het moment gekomen was om in te grijpen. “Wacht, Hathi!”, riep ik hem toe. “Ik bedoel… kolonel Hathi. Doe het kind geen kwaad. Hij hoort bij mij. Ik breng hem naar het mensendorp.” (De wondere wereld van Disney, 1992)

206 woorden, 320 lettergrepen, 24 zinnen

Woordlengte = 320 : 206 x 100 = 155

Zinslengte = 206 : 24 = 8,6

Formule = 195- 2/3 woordlengte - 2 zinslengte = 195 – 103 – 17 = 75

Komt overeen met AVI 9

“”Laat me het je even uitleggen!”, smeekte Baloo. Maar wat hij ook deed om Mowgli te stoppen, het lukte niet. De jongen zette het op een lopen en verdween in het dichte struikgewas. “Hij is weggelopen, Bagheera”, kwam Baloo me bedroefd vertellen. “Hij heeft zelfs niet naar mij willen luisteren.” “We moeten hem vinden”, zei ik. “Als Shere Khan hem ziet, is hij verloren.” Op dat ogenblik hoorden we een bekend geluid. “Een, twee, een, twee! Peloton, halt!” Het was de olifanten-brigade! “HALT!”, riep ik zonder er bij na te denken. “Wie heeft er ‘halt’ geroepen?” bromde de kolonel woedend. “Ik geef hier de bevelen!” “Het spijt me, mijnheer kolonel”, zei ik. “Het gaat om het mensenkind. Ik bracht hem naar het dorp van de mensen, en raakte hem kwijt.” “Dat is mijn probleem niet”, zei de kolonel kort. “Is dat jouw probleem niet?”, protesteerde zijn vrouw. “Wat zou je doen als ons zoontje verloren zou geraakt zijn?” “Papa, … ik bedoel, kolonel”, onderbrak het baby-olifantje. “Het mensenkind en ik zijn vrienden. Als we hem niet vinden, zal hij sterven. Alstublieft! “Hm, hm.” De kolonel schraapte zijn keel, toen hij zich in het nauw gedreven voelde. “Rustig maar, jongen, je vader heeft al een plan bedacht om het mensenkind te vinden. Wees gerust, Bagheera, we zullen de jungle boom na boom uitkammen, tot we Mowgli vinden.” ” (De wondere wereld van Disney, 1992)

226 woorden, 331 lettergrepen, 26 zinnen

Woordlengte = 331 : 226 x 100 = 146

Zinslengte = 226 : 26 = 8,7

Formule = 195- 2/3 woordlengte - 2 zinslengte = 195 – 97 – 17 = 81

Komt overeen met AVI 8

2.4 Jungle Boek (Nicola Bayley)

“ ‘Kijk goed, kijk goed, o wolven!’ En alle moeders namen zijn kreet over: ‘Kijk goed, kijk goed, o wolven!’ Toen brak het grote moment aan. De nekharen van Moeder Wolf gingen overeind staan, toen Vader Wolf Mowgli de kikvors, zoals ze hem noemden, tot in het midden van de kring duwde, waar hij lachend ging zitten spelen met een paar stenen, die in het maanlicht glinsterden. Akela tilde geen enkele maal zijn kop van zijn poten, maar volhardde in zijn monotone kreet: ‘Kijk goed, kijk goed, o wolven!’ Ineens klonk er een gegrom vanachter de rotsen. Het was Shere Khan: ‘Het mensenjong is van mij. Geef hem aan mij. Wat moet een volk van de vrije wolven met een mensenjong?’ Nu geeft de wet van de jungle aan dat als iemand het recht van een welp betwist om geaccepteerd te worden door de horde, er tenminste twee dieren van de horde, niet zijn vader en moeder, het voor hem op moeten nemen. ‘Wie neemt het op voor dit jong?’ vroeg Akela. ‘Wie van de vrije wolven neemt het voor hem op?’ Er kwam geen antwoord en Moeder Wolf bereidde zich voor op wat haar laatste gevecht zou kunnen zijn. Maar er was een ander dier die toegang had tot de Raad van de horde en dat was Baloe, de slaperige bruine beer, die de welpen de wet van de jungle leert.” (Bayley, 2005: 23-24)

231 woorden, 317 lettergrepen, 14 zinnen

Woordlengte = 317 : 231 x 100 = 137

Zinslengte = 231 : 14 = 16

Formule = 195 – 2/3 woordlengte – 2 zinslengte = 195 – 91 – 32 = 72

Komt overeen met een hoger niveau dan AVI 9

“De maan zakte weg achter de heuvels en de rijen trillende apen kropen dichter bij elkaar op de muren en daken. Baloe liep op het water af om te drinken en Bagheera bracht zijn vel in orde. Kaa gleed naar het midden van het terras en klapte zo snel en krachtig zijn kaken op elkaar dat alle apen gebiologeerd naar hem keken. ‘De maan gaat onder’, zei hij. ‘Is er al licht te zien?’ Vanaf de stadswallen klonk een kreun als de wind in de boomtoppen. ‘We zien het, o Kaa.’ ‘Goed. Dan begint nu de dans – de hongerdans van Kaa. Blijft stil zitten en kijk!’ Hij gleed twee of drie keer rond in een grote cirkel, terwijl zijn kop van links naar rechts wiegde. Toen begon hij allerlei figuren te maken en met zijn lange lijf zachtjes te draaien, driehoeken die veranderden in een vierkant of een driehoek of een vijfster. Altijd in beweging, zich nimmer haastend en voortdurend zijn lage, sissende lied zingend. Het werd donkerder en donkerder, tot er bijna niets meer te zien was. Alleen het zachte geluid van het slangenlijf was te horen. Baloe en Bagheera stonden als aan de grond genageld, grommend en brommend, met hun nekharen overeind, en Mowgli keek vol verbazing toe.” (Bayley, 2005: 103-104)

210 woorden, 305 lettergrepen, 16 zinnen

Woordlengte = 305 : 210 x 100 = 145

Zinslengte = 210 : 16 = 13

Formule = 195 – 2/3 woordlengte – 2 zinslengte = 195 –  97 – 26 = 72

Komt overeen met een hoger niveau dan AVI 9

©Niets uit de website  mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande toestemming van de auteur.
E-thesis kan niet verantwoordelijk worden gesteld voor de inhoud van de hier verzamelde publicaties. Elke auteur is en blijft volledig verantwoordelijk voor de volledige inhoud van zijn werkstuk.
Elke auteur heeft ten allen tijde het recht wijzigingen aan te brengen aan zijn/haar scriptie of die van E-thesis te laten verwijderen.

De op E-thesis voorkomende tekstfragmenten, grafieken, tabellen, afbeeldingen, foto's enz.  dienen als ondersteuning van het betoog in een wetenschappelijk werk. Zij worden voorzien van de nodige bibliografische referenties (voor zover dit mogelijk is). Indien de maker en/of rechthebbende bezwaar heeft tegen het gebruik van een citaat uit zijn of haar werk of indien er onbedoeld een storende fout is in geslopen, dan kan deze dat kenbaar maken en zullen wij het desbetreffende citaat onmiddellijk aanpassen of verwijderen.

All rights reserved. No part of this site may be reproduced without the written permission of the author.